دکتر" نورالدین کریمی " عضو هیات علمی گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و برگزارکننده سمینار فیزیوتراپی تخصصی ستون فقرات خطاب به مردم و موسسات بیمه گر اعلام کرد: سرمایه گذاری در پیشگیری از پوکی استخوان و بیماری های اسکلتی و عضلانی، منافع همه جانبه افراد جامعه بلحاظ جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی را تامین می کند.

    وی در آستانه برگزاری نوزدهمین سمینار فیزیوتراپی تخصصی ستون فقرات که از فردا (چهارشنبه) به مدت دو روز در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی برگزار می شود، به خبرنگار وبدای دانشگاه افزود: درحالی که عوارض پوکی استخوان و بیماری های اسکلتی وعضلانی بسیار پیچیده و گسترده است ، پیشگیری از آن بسیار ساده و به عواملی مانند " فعالیت فیزیکی و ورزشی، تغذیه مناسب و هدفمند و کنترل سالانه میزان ویتامین D بدن " بویژه در زمان کودکی و نوجوانی، بستگی دارد.

    دکتر کریمی اظهارداشت: باید به جامعه آگاهی داد که بی توجهی به این عوامل، ضمن بروز پوکی استخوان و بیماری های اسکلتی و عضلانی، سلامت روانی و اجتماعی افراد و اطرافیان آنان را تحت تاثیر قرار می دهد و مشکلات اقتصادی بلحاظ هزینه های توانبخشی، درمان و ساماندهی عوارض آن، به بار می آورد.

    وی با انتقاد از وجود نگرش سطحی و ظاهری نسبت به مقوله " پیشگیری"، گفت: افراد جامعه معمولا، فقط  در فکر کم کردن هزینه های خود هستند، درصورتی که افراد با بی توجهی به تغذیه خوب با مواد لازم (مانند پروتئین ها)، عدم توجه به انجام آزمایشات دوره ای و کنترل میزان ویتامین D بدن و یا عدم تحرک و انجام فعالیت های ورزشی، ظاهرا از هزینه های کلی زندگی کم کرده اند، اما با عدم پرداخت این هزینه ها در طولانی مدت و در زمانی که باید نیروی فعال برای خود و جامعه باشند، به مشکلات پوکی استخوان و بیماری های اسکلتی و عضلانی دچار می شوند که هزینه های توانبخشی و درمان آن بمراتب بیشتر خواهد بود، ضمن آنکه عوارض روانی و اجتماعی پیرامون این مشکلات نیز کم نیستند.

   وی افزود: موسسات بیمه گر نیز اگر بیشترین سرمایه گذاری خود را بر پیشگیری از عوامل تاثیرگذار بیماری ها داشته باشند، صرفه جویی در هزینه های مربوط به پیشرفت بیماری و درمان های پرهزینه آن خواهند داشت، و در واقع، نگرش اقتصادی به فعالیت بیمه ها، این نوع مدیریت هزینه ها را تایید می کند.

   وی برای تفهیم بیشتراین مساله، از مثالی استفاده کرد و افزود: بی توجهی مردم و موسسات بیمه گر به سرمایه گذاری در پیشگیری و تحمل هزینه های چند برابری در اثر عوارض این بی توجهی، حکایت آن است که از پلی خراب بدون توجه به خرابی آن استفاده کنیم چون در نظر داریم که هزینه درست کردن پل را صرفه جویی کنیم اما غافل از اینکه استفاده از پل خراب سبب افتادن افراد و صدمه به آنان می شود و پس از حادثه، می بایست درصدد درمان و نجات افراد صدمه دیده برآئیم که هزینه های این درمان و نجات چند برابر هزینه درست کردن پل خواهد شد، ضمن آنکه هزینه تعمیر پل هم همچنان پا برجاست.

   این استاد دانشگاه با مثال دیگری اظهارداشت: افراد به دلیل بی توجهی به عوامل موثر بر پوکی استخوان در دوران سالمندی و با تصور اینکه انجام ورزش، تغذیه مناسب و جبران کمبود ویتامین D  در دوران کودکی و نوجوانی، برای خانواده هزینه دارد، روزگار می گذرانند و زمانی که به دوران سالمندی می رسند، با پوکی استخوان و در نتیجه، دردهای عضلانی و یا شکستگی استخوان روبه رو می شوند که هزینه درمان و توانبخشی این بیماری ها چند برابر هزینه های اولیه برای پیشگیری و حذف عوامل این بیماری ها در سال های کودکی و جوانی است.

    دکتر کریمی افزود: همین فرد سالمند وقتی با پوکی استخوان و بیماری های اسکلتی و عضلانی روبه رو می شود، علاوه بر تحمل هزینه های درمان و توانبخشی، نیاز به مراقبت نیز پیدا می کند و اگر بخواهد فردی را برای مراقبت استخدام کند، باید هزینه سنگینی را مستقیما بابت این موضوع متحمل شود و اگر فرزندان بخواهند از او مراقبت کنند، باید زمانی را به این منظور اختصاص بدهند که در نتیجه، نیروی فعال جامعه کاهش می یابد و با توجه به شرایط ، توانایی و نقش این افراد در جامعه، این فقدان در جامعه، تاثیرگذارتر و در برخی مواقع جبران ناپذیر خواهد بود.

   وی ادامه داد:  در پی این مشکلات و صرف انرژی و زمانی که می توانست به بهترین نحو از آن استفاده شود، مشکلات روحی و روانی و همچنین مشکلات اجتماعی و اقتصادی (فعالیت کمتر، مساوی با کسب درآمد کمتر است) نیز بروز می کند که در نهایت، باید منشاء تمام این مشکلات را در عدم سرمایه گذاری در پیشگیری و نداشتن نگرش مثبت نسبت به هزینه های اولیه برای تامین سلامتی، که بنوعی "سرمایه گذاری" محسوب می شود، دانست.

    وی در پایان این گفت وگو، به ضرورت پوشش انواع خدمات توانبخشی از سوی موسسات بیمه گر نیز اشاره داشته و تصریح کرد: موسسات بیمه گر نیز مانند افراد جامعه، برخلاف ظاهر فعالیتشان، نگرش اقتصادی ندارند چرا که اگر نگرش اقتصادی داشتند، به نتایج سرمایه گذاری در پیشگیری آگاه بودند و با پوشش انواع خدمات توانبخشی و هزینه کرد در این بخش، از پیشرفت بیماری که منجر به درمان های پرهزینه و یا جراحی های بزرگ با هزینه سنگین می شود، جلوگیری می کردند.

انتهای پیام/

تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور