به مناسبت روز جهانی آگاهی از لکنت زبان (22 اکتبر):
حدود 9 درصد اختلالات گفتاری کودکان را " لکنت " تشکیل می دهد
عضو هیات علمی گروه آموزشی گفتاردرمانی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، لکنت را یک اختلال دوران کودکی معرفی کرد و گفت که براساس مطالعات انجام شده، حدود 9 درصد اختلالات گفتاری کودکان را لکنت تشکیل می دهد.
عضو هیات علمی گروه آموزشی گفتاردرمانی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، لکنت را یک اختلال دوران کودکی معرفی کرد و گفت که براساس مطالعات انجام شده، حدود 9 درصد اختلالات گفتاری کودکان را لکنت تشکیل می دهد.
دکتر مرتضی فرازی در گفت وگو با خبرنگار روابط عمومی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، با عرض تبریک فرارسیدن روز جهانی لکنت به جامعه گفتاردرمانگران کشورمان، افزود: لکنت، صرفا وقفه های گفتاری نیست، بلکه لکنت، یک اختلال ارتباطی چند وجهی و بسیار پیچیده روانی و حرکتی است که در جریان طبیعی گفتار فرد، روی می دهد و نوعا تغییرات رفتاری، عاطفی و نگرشی را به همراه دارد و حتی می تواند تحصیلات و زندگی اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
وی براساس نتایج مطالعات انجام شده، اظهار داشت: افراد دارای لکنت به اندازه افراد فاقد لکنت و یا افراد دارای گفتار روان، با هوش و سازگار یافته هستند. افراد دارای لکنت اغلب نسبت به این مساله حساس بوده و ممکن است که شغل خود را براساس داشتن لکنت انتخاب کنند. و در بسیاری از موارد در کیفیت زندگی خود دچار مشکلات شوند و در امور تحصیلی، شغلی و در مسایل زندگی مانند ازدواج، این افراد در معرض مشکلات قرار داشته باشند.
وی افزود: لکنت، رفتارهای پنهان نیز دارد. این رفتارهای پنهان برای نگهداشتن یا جلوگیری از بروز لکنت رخ می دهد، به عنوان مثال فردی که لکنت دارد، در یک جمع، سکوت می کند و عقیده و یا ایده خود را ابراز نمی کند. با شخص و یا افرادی که مافوق محسوب می شوند، ارتباط کلامی کمتری برقرار می کند و در موقعیت های ارتباطی با استرس و اضطراب همراه است، چنانچه این موضوع باید در درمان مدنظر قرار داده شود.
دکتر فرازی با اشاره به اینکه انسان یک موجود اجتماعی است و نیاز به برقراری ارتباط با دیگر افراد را دارد، تصریح کرد: برقراری ارتباط در افراد دارای لکنت، دشوار تر است، و با توجه به اینکه لکنت از سنین پیش از دبستان، در کودکان شروع می شود، و خانواده، تنها محیطی است که کودک بیشترین ارتباط را با آنان دارد، لذا والدین نقش بسیار مهمی در درمان لکنت کودکشان نیز دارند.
وی خاطرنشان کرد: در بدو ورود به مدرسه، چون کودک وارد محیط جدیدی می شود، تجارب و نگرش خود را با هم کلاسی های خود در میان می گذارد و این نگرش دچار تغییرات عمده می شود. بنابر این نوع و سبک رفتار معلمان با کودک هم حائز اهمیت است و در درمان لکنت، علاوه بر جنبه های گفتاری، باید به سایر جوانب مانند نگرش، ارتباط افراد، و توجه به مشکلات رفتاری موجود نیز عنایت داشت.
وی با تاکید بر این نکته که باید عزت نفس کودک دارای لکنت، حفظ شود، اظهار داشت: با ایجاد یک محیط سالم و خوب گفتاری برای کودکان، می توان به آنان کمک کرد تا بتوانند درمان های خود را از منزل به محیط کلاس انتقال بدهند.
این متخصص حوزه گفتار و زبان در مورد علت بروز لکنت نیز گفت: تردیدی نیست که عوامل ارثی در مبتلا شدن فرد به لکنت، بسیار موثر است. ضمن آنکه رشد گفتار و زبان نیز بی تاثیر نیست، اما طبق نتایج تحقیقات انجام شده، 37 درصد افراد مبتلا به لکنت، دچار تاخیر در رشد گفتار و زبان می شوند که بطور تقریبی گفته می شود که 30 الی 31 درصد کودکان دارای لکنت، بطور همزمان اختلالات تولید گفتار نیز دارند و بالغ بر 15 درصد کودکان دچار لکنت، دارای اختلال یادگیری نیز هستند.
دکتر فرازی افزود: عوامل محیطی نیز در بروز لکنت، نقش دارند. به عبارتی فشارهای افزایش زمانی حین گفت وگوی کودک، موجب آشفتگی در بیان روان گفتار می شود و توقع بیشتر از توان کودک، از سوی والدین و سایر افراد نیز می تواند این مشکل را ایجاد کند و نیز عدم ارضای نیازهای کودک به اندازه کافی هم مساله ساز است.
وی با تاکید بر اینکه محیط فرد دارای لکنت، بسیار مهم است، گفت: در واقع، این محیط باید طوری باشد که هیچ فشار زمانی برای فرد دارای لکنت ایجاد نکند و درخواستی که والدین از کودک دارند، متناسب با وضعیت کودک باشد و خیلی نباید خانواده اصرار بر گفتار پیچیده و طولانی کودک داشته باشد.
وی افزود: اصولا خانواده هایی که بسیار عجول هستند، برای محیط گفتاری کودک خیلی مناسب نیستند و یا فقدان امنیت در اثر عواملی مانند جدایی کودک از والدین و یا جدایی والدین از همدیگر، تولد نوزاد جدید، بیماری یکی از والدین، تغییر نظام مراقبتی روزمره خانواده، می تواند در ایجاد لکنت موثر باشند.
وی همچنین درباره وضعیت افراد دارای لکنت را بلحاظ جنسیتی، گفت: حدود دو به یک (مذکر به مونث) در گروه سنی پیش از دبستان، و در افراد بزرگسال حدود چهار به یک، مذکر به مونث است. و بهبودی خود بخودی لکنت در دختران نسبت به پسران، بمراتب بیشتر است.
*****
بخش گفتاردرمانی کلینیک نظام مافی، ارائه دهنده تخصصی ترین خدمات درمانی " لکنت " است
بخش گفتاردرمانی کلینیک پزشکی – توانبخشی نظام مافی (وابسته به دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی)، با کادری مجرب، تخصصی ترین خدمات درمانی از جمله خدمات مربوط به " لکنت " را به مراجعان در سنین کودکی و بزرگسالی ارائه می دهد.
" مژده زندیه " آسیب شناس گفتار و زبان و سوپروایزر بخش گفتاردرمانی کلینیک نظام مافی، سن خاصی را برای درمان بسیاری از اختلالات گفتار و زبان قائل نشد، اما در عین حال تاکید کرد که هر چه سن مراجعین، کمتر و تشخیص اختلال زودتر انجام شود، نتایج حاصل از ارائه خدمات توانبخشی و گفتاردرمانی به آنان، بهتر خواهد بود.
وی افزود: اتفاقی که طی سالهای اخیر در رشته گفتاردرمانی افتاده، تخصصی تر شدن هر یک از شاخه های این حوزه است که این مرکز را از مراکز دیگر نیز متمایز می کند و خوشبختانه توانمندی و قابلیت های حرفه ای و تخصصی بخش گفتاردرمانی مرکز نظام مافی، دلیل تمایز این بخش نسبت به دیگر مراکز گفتاردرمانی و امکان ارائه همه خدمات تخصصی گفتاردرمانی در این بخش می باشد، چرا که درمانگرانی با تخصص های خاص مانند درمان لکنت (اختلال رشد گفتار و زبان) و یا اختلال در تلفظ حروف (اختلال یادگیری) در این بخش فعالیت می کنند که می توانند نیاز مراجعان کودک و بزرگسال خود را براساس علم روز و کاملا تخصصی برطرف سازند.
زندیه که تخصص درمان اختلال لکنت را دارا می باشد، در این باره اظهار داشت: اختلال لکنت، یکی از شایع ترین اختلالات در میان کودکان و بزرگسالان است که به دلیل وجود عوامل گوناگون در بروز آن، از درمان پیچیده ای نیز برخوردار است و باید روی جنبه های مختلف این اختلال همچون سلامت روانی مراجعه کننده و اعضای خانواده او نیز توجه شود، که در کلینیک گفتاردرمانی نظام مافی، علاوه بر خدمات گفتاردرمانی برای کودک یا توانخواه بزرگسال که می تواند شامل تقویت عضلات صورت و دهان و یا تمرین های خاصی باشد، خدمات مشاوره به والدین و یا خانواده مراجع ارائه می شود تا از همراهی و مشارکت آنان، در روند درمان توانخواه استفاده شود.
وی با تاکید مجدد بر اینکه هر چه سن مراجعه کننده کمتر باشد، درمان سریعتر و بهتر انجام می شود، افزود: این بدان معنی نیست که در سنین بالا، امکان درمان لکنت وجود ندارد، بلکه مدت زمان درمان در افراد با سنین بالا، طولانی تر خواهد بود. اما آنچه که حائز اهمیت است، کودکان دو یا دو و نیم ساله که سطحی از گفتار را فرا می گیرند، اگر دچار شرایطی از ناروانی در گفتار بشوند، و خدمات بموقع و صحیحی به آنان ارائه نشود، از پنج سالگی، شدت ناروانی بیشتر شده و چون کودک نسبت به مشکل خود آگاه خواهد شد، ضمن آنکه روی اعتماد بنفس او تاثیر می گذارد، بر روند درمان نیز موثر خواهد بود.
انتهای پیام/
تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور