نتایج یک پژوهش که در همایش « نقش مددکاران اجتماعی در کار با بیماران خاص »، ارائه شد، نشان می دهد که رعایت اصول خودمراقبتی برای مددکاران اجتماعی در کار با کودکان مبتلا به سرطان و خانواده هایشان ضروری است.

   به گزارش خبرنگار وبدای دانشگاه، همایش کشوری « نقش مددکاران اجتماعی در کار با بیماران خاص »، روز شنبه ، در سالروز تاسیس بنیاد بیماری های خاص (18 اردیبهشت ماه)، به همت گروه آموزشی مددکاری اجتماعی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و با همکاری رصدخانه اجتماعی کووید 19 ، بصورت مجازی برگزار شد.

   دکتر لیلا استاد هاشمی عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی با ارائه مقاله خود تحت عنوان « فرسودگی شغلی و اصول خود مراقبتی مددکاران اجتماعی در عرصه سرطان کودک » از نتایج یک پژوهش گفت که در ارتباط با طراحی مدل معرف ارائه خدمت مددکاران اجتماعی در حوزه سرطان کودک است.

   وی، در ابتدا با اشاره به اینکه سرطان کودکان از جمله بیماری های شایع دوران کودکی و یکی از مهمترین علل مرگ و میر کودکان در دنیا و در کشور ما محسوب می شود، اظهار داشت: این بیماری تاثیرات بسیار زیاد و پیامدهای ناگواری را بر زندگی کودک و خانواده او می گذارد و علاوه بر تغییرات جسمانی، تغییرات روانی و وقفه ای که بر رشد طبیعی و زندگی عادی او ایجاد می کند، تاثیرات منفی بسیار زیادی هم روی زندگی خانواده دارد.

   دکتر استاد هاشمی افزود: با توجه به اینکه این بیماری، یک بیماری تحلیل کننده زندگی بیمار و خانواده او محسوب می شود، لذا در مدل مراقبتی این بیماری نیز باید نقش خانواده نیز مدنظر قرار بگیرد، بویژه اینکه درمان پیچیده و طولانی مدت، بار مالی این بیماری و بار سنگین مراقبتی آن، بر اهمیت نقش حمایتی خانواده در این زمینه می افزاید. ضمن آنکه بیماری کودک بر زندگی خانواده اش نیز تاثیرگذار است، همانطور که سبب اختلال در نقش والدی والدین و نقش شغلی آنان شده و شاهد از هم گسیختگی هایی در روابط والدین و اعضای خانواده خواهیم شد.

    وی با مرور تاثیرات بیماری بر وضعیت کودک و خانواده، تاکید کرد که در مدل مراقبتی در کار با کودکان مبتلا به سرطان، می بایست به بحث مراقبت و حفظ سلامتی خانواده نیز در کنار مراقبت از کودک بیمار توجه کنیم.

   این محقق و استاد دانشگاه با معرفی انجمن مددکاران اجتماعی آنکولوژی کودکان به عنوان یکی از انجمن های مرجع در این زمینه و مراقبت از کودکان مبتلا به سرطان و خانواده های آنان، افزود: این انجمن، یکی از اصلی ترین اعضاء در مراقبت از این کودکان و خانواده های آنان را مددکاران اجتماعی می داند و خدمات بسیار متنوعی را از سوی آنان برای ارائه به کودکان بیمار و خانواده های آنان تعریف می کند.

   وی گفت: با توجه به اینکه مددکاران اجتماعی عضو تاثیرگذار تیم مراقبت از کودکان مبتلا به سرطان هستند و اگر قرار باشد که ما یک فرایند مراقبت همه جانبه از کودک و خانواده اش داشته باشیم، و مددکاران اجتماعی به عنوان یک لیدر بین رشته ای در تیم مراقبتی، ارائه خدمت بکنند، شواهد علمی و مطالعات نشان می دهند که تاثیرات این بیماری، علاوه بر تاثیرات ناگوار آن بر کودک و خانواده، مددکاران اجتماعی را نیز تحت تاثیر پیامدهای ناگوار این بیماری قرار می دهد.

   وی تصریح کرد که کار کردن در حوزه سرطان انصافا از نظر عاطفی، یک شغل پرچالش، و پر استرس است که در تجربه کاری یک مددکار اجتماعی بعنوان تجربه ای سخت از آن یاد می شود.

   دکتر استاد هاشمی با اشاره به اینکه مطالعات زیادی از تجربیات مددکاران اجتماعی در عرصه سرطان کودک وجود ندارد که بخواهد فرسودگی شغلی را مورد ارزیابی قرار بدهد، گفت: با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه ای توسط من و همکارانم در این زمینه انجام شد که مطالعه ای کیفی است و با توجه به نوع خدماتی که مددکاران اجتماعی ارائه می دهند، ما در این مطالعه محدودیت دانش داشتیم ، چرا که فرآیند تعاملی بین کودک، خانواده، مددکار و دیگر اعضای تیم مراقبتی که پدیده ای مبتنی بر درک افراد است، شکل می گیرد.

   وی با تشریح چگونگی اجرای این تحقیق، و مشکلاتی که در حین اجرا داشت، افزود: مهمترین مولفه ای که در نهایت از این مطالعه بدست آمد، " خدمت فرسایشی و فشارزایی بود که مددکاران اجتماعی در عرصه سرطان کودک ، با آن درگیر بودند ".

   وی به مفاهیمی که پژوهشگران این مطالعه را به این مقوله رساند، و تجربیات سخت و ناگواری که مددکاران اجتماعی شاغل در این عرصه مطرح کردند، اشاره کرد و گفت: ماهیت خدمت مددکاران اجتماعی در این عرصه، با توجه به تحمل بار عاطفی زیاد آن و استرسی که از بابت درد و رنج دیگران تجربه می کنند، مددکاران اجتماعی را آسیب پذیر کرده که باید مدیریت موقعیت های دشوار و شرایط خاص را باید در تیم های مداخله مدنظر قرار بدهند.

   این محقق حوزه مددکاری اجتماعی همچنین مورد دیگری را که از انجام این مطالعه و تجربیات مددکاران اجتماعی این عرصه بیان داشت، مربوط به " کمبود دانش تخصصی مرتبط با حوزه سرطان کودک و مداخلات تخصصی که این حوزه می طلبد" بود، چنانچه مددکاران اجتماعی معتقد بودند که شرایط دشوار کودک بیمار و خانواده او، نیاز دارد که مددکاران اجتماعی شاغل در این عرصه، آموزش های تخصصی لازم در این خصوص را دیده و با شیوه های مداخلات مربوط به آن آشنا باشند.

   بگفته دکتر استاد هاشمی، " ضعف خودباوری حرفه ای در مددکاران اجتماعی "، " تاثیرات ناگوار بر زندگی شخصی مددکاران "، " عدم ارزشمندی شغلی مددکاران اجتماعی در تیم مراقبتی و حتی از نظر بیمار و خانواده او " ، " کمبود نیروی مددکاران اجتماعی نسبت به حجم کاری آنان "، از دیگر مسایلی بود که مددکاران اجتماعی در این پژوهش به آن اشاره کردند.

    وی تصریح کرد: این مطالعه نشان می دهد که اگر به سختی کار و شرایط دشوار شغلی مددکاران اجتماعی عرصه سرطان کودک توجه نشود، آسیب آن به کودک بیمار و خانواده او برمی گردد و لازم است که  اقداماتی برای افزایش تاب آوری مددکاران و خود مراقبتی آنان انجام بشود.

   این استاد دانشگاه در پایان ابراز امیدواری کرد که مددکاران اجتماعی عرصه سرطان کودک بتوانند در کارگاه آموزشی جداگانه ای، روش های ارتقای تاب آوری و شیوه های خودمراقبتی را  آموزش ببینند تا  خدمات بهتر و موثر را با حفظ سلامتی خود ارائه بدهند.

انتهای پیام/

تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور